en sonunda aynı akşam başağın evine gittim.ilk önce kapıyı açmadı yaklaşık 30 dakika aralıksız kapıda bekleyince pes etti sanırım..

kapıyı açar açmaz ağlak gözlerle

+ neden geldin ? ne istiyorsun ? hadi uyuyacağım söyle hemen..

- gerçekten o kıza inandın mı ? dedim hayatımın önemli mevzularındaki tutarsız bir yalandı bu.

duraksadı başını öne eğip nasıl yani ?

-o kız daha önceleri benden hoşlanıyordu ve bunu onun sevgilisine söyledim..oda geçen gün stüdyo çıkışı telefonumu almış.Bu sabah arkadaştan duydum hemen koşarak aldım..

hala ağlayan gözlerle beni izlerken yerin dibine girmiş şekilde beni affedebilir misin ? dedim.

+ sen beni bir kere affetmiştin.. diyip yavaşça gülümsedi.

o an ona öyle bir sarıldım ki işte bu dedim evlenmem gereken kişi bağışlayıcı meleğim.

o an için yalanıma inanmıştı..