Üstüne atladığım gibi yumruklamaya başladım. Serpil tutmaya calisiyordu.Ama imkansizdi.

Serpil:Dur nolur yapma

Durduralamazdım o an.Kafedeki herkes kaçmıştı. Kafasi kan icindeydi

B:Kim bu? Kim! Kim! Kim!
S:Sevgilim! Anladın mı!

Şaşkındım.Her şey o kadar garipti ki.Sevdiğim kız vardı.Ben ve sevgilisi.

B:Bu kadar kolay miydi?
S:Kolay. Kolay Allahin belasi. Defol git hayatimdan

Hiçbir şey söylemeden yürüyodum. Sahilde yürümeye başladım.Ama sanki ne deniz vardı,ne bankar,ne insanlar,ne üstüne bastığım yeryüzü.Ne de gökyüzü.Bi boşlukta yuruyodum ben. Birden babam aradı.

Baba:Nerdesin lan serseri?
B:Cehennemin dibinde

Kapattım. Aksam 10'du.Yağmur başladı. Sahilde donmustum.Ama gidicek ne yerim,ne de bi yurdum vardi. Elife gitmek geldi aklıma. Zaten ya bu bankta ayakkabimin üstünde uyiycaktim. Yada Elifle.2. Tercih daha mantıklı geldi.Cok yagmur bastirmisti. Elife gittim kapisini çaldım. Sogukkanlo bi tavır beklerken... Kapiyi açar açmaz;

Elif:Hoşgeldin dert ortağım (ufak bi tebessüm)