parkı geçtim gittim eve doğru yürüyorum sadık yok ortalıklarda bende şaşırdım doğrusu normalde böyle yapmazdı dayak yedi diye demek gelmedi. ertesi gün okuldaydı ama çok değişmişti yanıma gelip özür diledi önceki yaptıklarım için falan bende anlamadım tabi çocuğum malım birazda tamam birşey olmaz bende özür dilerim dedim öyle konu kapandı. Tabi benim öyle sanmamı istemiş züt. Zil çaldı eve gidiyoruz okuldan çıktık parka yaklaştım baktım sadık yanıma geldi napıyon mert dedi eve gidiyorum dedim başka biride sol tarafımdan geldi koluma girdi şlaaaaank diye tokatı yapıştırdı dıbına kodumun evladı öyle bi vurduki vurduğu taraftaki kulağım değil ötekisi sızladı. parka gittik tekme tokat girişmeye başladılar veletlerde izliyor dıbına koduklarım okulda ben onu döverken hadi mert hadi mert diye gaza getiriyordu binler bu sefer izlediler neyse eve gittim bide pederden iki üç tokat yedim okulda kavga ettim rahat durmuyorum diye sonra bütün dönem öyle geçti. Adana da yaşadığım için bu tür çocukların olması gayet doğal anlarsınız. Neyse ettiğim beddua ise çok ağır bir bedduaydı.

Sadık kardeşim sana ettiğim tüm küfürler ve yaptıklarım için özür diliyorum keşke zamanı geri alabilsemde ömür boyu arkadaş olabilsek. Bazen hayattaki insanların neler yaptığına anlam veremiyoruz fakat onları kaybedince yaptıklarının ne kadar önemsiz olduğunu anlıyoruz.