Yaz gelmis, tatil geldigi icin sevinmistik, en kotu yazimiz oldugunu bilmeden. 14 yasinaydim ve karanliktan korkardim. ilkokul ucuncu sinifa kadar ara ara annemi cagirirdim yanima. Dua ederdi, sarilirdi, uyurdum oylece. 8. Sinif bitmisti ve liseye geciyordum. Notlarim okul hayatim boyunca hep yuksekti ve yuksek oldu. Sbs dede 440 gibi bir puan aldigimi hatirliyorum ve iyi bir liseye girmistim. Babam bunun serefine iyi bir tatil sozu vermisti. Babaanemin Alanyada motel gibi bir mekani vardi. Yani boyle buyuk bir eviniz olur, odalarinizi kiralarsiniz, o sekilde. Oraya gidecekmisiz. Kucukken de gitmisiz bir kac kere, fakat ben hatirlamiyordum. Geceden esyalarimizi hazirladik; yazlik tisortler, mayolar, terlikler, havlular. Sabah 5 de kalkacaktik ve babam hepimizin alarm kurmasini istedi. Sabah alarmdan once, mubarek ezan sesi ile uyandim. Garipti, normalde ezan sesi beni hic rahatsiz etmez, uykuma devam ederdim. Bir kac bir sey biliyorduk tabi bu konularda fakat 14 yasinda akliniz ne kadar basar? Yaz ayinda nisbeten soguk bir hava esliginde arabaya bindik ve maceramizin ilk anomalisi gerceklesti. Hic bir sorunu olmayan araba, calismadi.