Yolda, sessizliği bozan tek şey arabanın çalmaya devam eden alarmıydı. Ve arabada bir tuhaflık olduğu çok rahat anlaşılıyordu. Durduk yerde birden gaz veriyor, frene basıldığında ya aniden duruyor, ya da hiç durmuyordu. Çiftliğe yaklaşık 500 metre kala zifiri karanlık çakıl-toprak yolun ortasında motor durdu. Motor durdu ama, alarm ve korna çalmaya, kafamızı gibmeye devam ediyordu. Şaşkınlıkla ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Ve kimsenin dışarı çıkmaya zütü yemiyordu beyler kimin yer ki gecenin 2.30 unda zifiri karanlık, Allahın unuttuğu bir yerde kalakalmıştık. Amcam daha fazla dayanamayıp arabadan indi, kaputu açıp akünün kutbunu çekti. Alarm susmuştu ama farlar da gitmişti. Hamdi abi babam ve amcam motora bakarken biz tayfun abiyle arabanın bagajının arkasında fenerlerle etrafa bakıyorduk. Tek duyabildiğimiz belli belirsiz birkaç köpek havlaması ve kurt ulumasıydı.