Benden sevdiğimin yanından bir an olsun ayrılmamamı , hep ona destek olmamı istedi. Bana kızanlar olabilir böbreğini vereceğini niye söylemedin diye emin olun o an hiçbir şey düşünemiyorsunuz beyler. Ona hep kızının yanında olacağımı , onu hiç üzmeyeceğimi söyledim. Teşekkür ettikten sonra çaylarımızı bitirip kalktık. Hastaneye döndüm. Dayımlarda gelmişti , babamla görüştüm annemi dayımlarla onlarda kalması için yolladım. O akşam babamın yanında kaldım ona anlattım durumları. Yardım istedim , bir yol göstermesini istedim. Oda bana "Sevgin ne kadar büyükse acısıda o kadar büyük olacak" dedi ve o kızı asla üzmememi söyledi. Hayatın beni birgünde bu kadar yoracağı asla aklıma gelmezdi. Yorulmuştum , ama bu bedenin değil ruhun yorgunluğuydu. Başımı yastığa koyduğumda anında uykuya dalmışım. Kabus dolu bir gecenin ardından yağmurlu bir güne uyandım ...