Düşünmeye başladım bu işi gerçekten yapmak zorunda olan bi çok kadın ve bununla birlikte bundan fayda sağlayan bir çok şerefsiz vardı. Ben bu işi kökünden çözemezdim belki ama birini niye kurtaramıyım ki diye aklımdan geçiyordu. Bunları düşünürken tünelin sonuna gelmişiz ben farkında bile değildim alaraya baktım yüzü bembeyaz olmuştu çok mu Korktun dedim burda sorulması gereken soru senin nasıl korkmadığın dedi gülmeye başlad öylesine kanım ısındı ona ki anlatamam belki geçmişinde yaşadıklarını ve günümüzde yaşamaya devam ettiklerini haketmeteyen sadece o değildi ama ben ona rastlamıştım karnın acıktıysa birşeyler yiyelim gel. dedim ve bir yere oturduk siparişleri ben verdim çünkü çekiniyodu farkındaydım zaten acıktıysan bişeyler yiyelim dememe de cevap vermemişti siparişler geldi yedik o sırada heyecanla bana korku tünelini anlatıyo fakat birden duraksadı gözü mekanda bulunan saate takılı kaldı zamanımız azalıyodu 2 saatlik bir zaman kalmıştı bu hem benim için hem de onun için yaklaşan ayrılıktı kalktık ve hadi gidelim dedi buruk bi şekilde tamam dedim otoparka doğru yola koyulduk ben anlam veremediğim şekilde bir ego yaptım ve konumumu kullanmak istiyordum bu esaretin bitmesi gerekti ve bir hesap kesilicekti