Arayan annemdi. Özür dileyerek yanından ayrıldım kapının önüne çıktım. Telefonu açtığımda annemin sesinden kötü bir olay olduğu belliydi. Nitekimde öyle oldu. Babam rahatsızlanmıştı. Sırtımı yasladığım , herşeyimi paylaştığım , bana ADAM olmayı öğreten , dağ gibi adam işyerinde düşmüş ve acilen hastaneye kaldırılmıştı. Bu çok büyük bir acı beyler , ana baba acısı bambaşka. Bir hışımla içeri girdim sevdiğim yüzüme gülüyordu , ben şimdi ona o böylesine melek gibi gülerken nasıl kötü haber veririm diye düşünürken "Ne oldu , kötü birşey yoktur inşAllah " dedi. Bende gerçekleri söyledim babamın düştüğünü acilen hastaneye gitmemin gerektiğini söyledim. "Seni eve bırakayım hazırlan" dediğimde beklediğimden çok daha güzel , gözlerimi yaşartan bir tepkiyle bana karşılık verdi.