Kendimi toparladım ve hazırdım. Bu sizin gözünüzde büyük bir adım olmayabilir ama emin olun benim için hayata tutunma meselesiydi. Tekrar omzuna dokundum kulaklıklarını çıkarabilirmisin işareti yaptım kulaklarını göstererek. Tebessüm etti , kulaklıklarını çıkardı. Sonra ;
O : Efendim , seni dinliyorum.
Ben : Eee biraz hızlı olacak bu ama okul çıkışı bildiğim bir kafe var , bana eşlik edermisin ?
O : Okul çıkışı arkadaşlarımla kütüphaneye gitmemiz gerek , üzgünüm ...
Ben : Peki yarın müsaitmisin ?
O : Hmm yarın olabilir.
Ben : Tamam madem yarın görüşürüz teşekkürler

Diyerek yanından ayrıldım , adeta dünyalar benim olmuştu sanki daha 2 hafta önce uzaklaştırma alan ben değildim. Mutluydum , huzurluydum.