iki uc ay once ankaradan arkadasim geldi gitmeden onceki gun bulustuk konustuk dedi ki yarin gidicem dedim tamam gelirim gecirmeye. bu bana inanmamis tabii ki ben bile inananmiyorum su an kendime o saatte nasil kalkip gittim neyse. ertesi gun garaja gittim sabah 7de konustuk falan tam vedalasicaz iste o sacmalik ani.. ben sarilmaya calistim o tokalasmaya calisti sonra birbirimize baktik gulduk tamam gel ya dedim bu sefer ben tokalasmaya calistim o ise sarilmaya.. asil utanc verici olan butun bunlar olurken arkada 3 erkek arkadasi ve babasinin izliyor olmasiydi.. sonrasinda arkama bakmadan eve gittim bi saat boyunca kipkirmizi kaldim utanctan hatirladikca da utanirim :(