nasıl dertliyim dıbına koyım. geceleri uyuyamıyorum. okula gidesim yok. rıfat zorla zütürüyo falan.

bu binlerde yan yana oturmaya başladılar zaten. sürekli bi kıpraşma, gülüşme halindeler. içim yanıyo içim.

diyorum kendi kendime lan huur neslihan, madem onla çıkıcaktın, niye bana dönüp dönüp gülümsedin be dıbına koduğum.

okuldan iyice kopmaya başlamıştım ki hayatımı giben haberi veren rıfat, yeniden hayatımı kendine getiricek haberide vermişti.

ayrılmışlardı o tipini gibtiğimin çocuğuyla.

şimdi hemen planımı yapmam gerekiyodu. gururlu erkeğimi oynıcaktım, yoksa hiç bişey olmamış gibi mi davranıcakım.

karar vermek pek uzun sürmedi. hayatımın aşkı olan neslihan(hayatımı gibeyim ne malmışım) için hiç olmamış gibi davranıcaktım.

kısacası godoşluk yapıcaktım.