Bizim kafalar hafiften güzel olmaya başlamıştı. Kapattık Neşet Babayı sohbet muhabbet derken böyle bir an konuşacak bir şeyiniz kalmaz da anlamsız derin bir sessizlik olur ya öyle bir sessizlik oldu. Tam o esnada Emin'in odasından mırıltılar geliyordu dedik herhalde Emin sayıklıyor çok hasta oldu. A:Ahmet B:Ben K:Kemal

B:Oğlum bir bakalım çocuğa ne oluyor lan.
A:Allah allah çocuk daha dün akşam iyiydi dıbına koyim.
K:Gençler ben bakıyorum.

Hafiften ayaklandı Kemal gitti bizde oturuyoruz o baksın bi durum varsa beraber zütürürüz hastaneye falan dedik. Kemal kapıyı açmasıyla Emin'in çığlık atması bir oldu

K:Hasgibtir, beyler koşun

Bunu dedikten sonra Emin bir çığlık daha attı. E:Emin

E:Defolun gidin beni rahat bırakın

Sesi hiç emin gibi değildi sanki saatlerce bağırmış da boğazı tahriş olmuş gibiydi. Biz Ahmet'le Kemal'in yanına vardığımızda gördüğümüz manzara şok ediciydi.