Neyse hava kararmaya yakin evlere dagildik. O gece de sinemle whatsappta yardiriyorduk. Gonderdigim her mesaj aninda mavi tik oluyordu ve aninda yaziyordu. Diger huurlar gibi 2 saat bekletip kanser etmiyordu. Eglenceli de kizdi. Dersleri de iyidi amk.

Ama derslere tam anlamiyla baslamamistik ve eglencesine geliyorduk dersaneye de. Ertesi gun sabah erkenden kalktim amk. Aklimda songul vardi. "Acaba gercekten mezuna kalmis miydi?" "bizim dersaneye mi gelecekti?" "bizim sinifta mi olurdu acaba?" diye sacma sapan gereksiz sorular donuyordu kafamda. Neyse gittim dersaneye bi baktim songul bizim sinifta amk. Korktugum basima gelmisti. Bunu gorunce bi duraksadim ama sonra yuz cevirip gittim oturdum yerime. Bizim gruptan kimse gelmemisti amk cok erken gelmistim.

Actim telefonu hamzaya yardiriyorum "nerdesin pic? Sinifa gel de bombayi gor." dedim. "Ne bombasi lan ne oldu ?" dedi. "Gel de gor amk." yazip cebe attim telefonu. Sonra ayaklandim kantine inip bi kahve alim diye. Butun bunlar yasanirken sınıfta sadece 2 kisiydik. Songül ve ben. Ve songul ben sinifa girdigimden beri beni kesiyordu. Ama gozumu bile kaydirip bakmiyordum ona. Ben ayaklaninca hemen atildi. "Mert, kus muyuz?" dondum baktim soyle bi. "Bigibtir git allah askina bi de soruyorsun." dedim. Oyle diyince bi kafasini egdi. "Ozur dilerim" dedi. Hic cevap bile vermeden uzun ve agir adimlarimla kantine indim ve bir kahve aldim hamzayi bekliyorum kapida. Songulun bakislari beni rahatsiz ediyordu amk sınıftan kurtulduguma seviniyordum o an.