Böyle bir şeye kalkışacaksanız. Kalkışmayın.

Bir cumartesi sabahı iki arkadaş buluştuk. Bir cafeye gidelim dedik. Cepte para var. Gavurdan gelir gibi harcayalım dedik. Girdik bir cafeye. Yedik , içtik. Tabi karnımız davul gibi oldu. Arkadaş "Biraz eritelim." dedi. Çıktık cafeden. Parka doğru yürüyoruz. Parkın kapısına yaklaşırken içinde bankta oturan bir kız gördüm. Yok böyle bir şey beyler. Görseniz dıpçığınız düşer. Arkadaşta gördü tabi. Dıpçığı düştü. Oradan biliyorum. Neyse işte numarayı almak için binlikler düşünmeye başladık. Ne yapsak ne etsek derken aklıma malum video sitesinden izlediğim boş videolar geldi. Bir kaç Züt kafalı gidip annemi arayacağım ayağına kızdan telefonunu alıp kendini arıyordu. Sonra sevgili olup geceler boyu... Neyse buraya bir sansür. Koştum kızın yanına. "Selamlar , acaba annemi aramak için telefonunuzu ödünç alabilir miyim ?" dedim. Kız ayracı kitabın arasına koydu. Ayağı kalktı. Cebindeki telefonu tatlı bir gülücükle bana uzattı. Ben de tabi işler tükürünce gidiyor edasıyla tuşladım benim numarayı. Kız benim telefon çalınca bir an şaşırdı. Dışarıdan çok tatlı görünüyordun numaranı almak istedim." dedim binlik gülüşümle. Kız gülüşten kıllandı zaar. Telefonunu aldı. Yavaşça arka kapağını açtı. Bataryanın üstündeki sim kart girişinden kartını çıkardı. Eline aldı ve çatırt diye kırdı.
"Numaramı senin gibi bir gerizekalıya vermektense 30-40 TL verir yeni hat alırım andaval." dedi. Elindeki Sim Kart artığını çöpe attı. Sırt çantasını taktı. Usulca uzaklaştı. Ben hayatım da böyle ayar yememiştim. Bana ders oldu. Bir daha hiç kimsenin numarasını istemiyorum beyler.