Yol baya sıkıcı geçse de sonunda varmıştık. Hava kararmıştı. Beyler köy dediysem öyle küçük biyer değil baya yerleşim yeri var.Çoğu boş inşaat gibi. Dedemin evi dağ gibi tümsekteydi. Orada 3-4 ev anca vardı. Dedemin evinin önünden köy ışıkları görünüyordu. Önceden geldiğimden biliyorum okulun yanı eskiden boştu. Pek birşey görülmese de kare şeklinde ışıklar vardı. Görünüşe göre park gibi biryer yapılmıştı. Babam eşyaları verdi içeri girdik. Dedem bizi görünce sevindi ya da sevinir gibi yaptı. Şahsen bana rol yapar gibi geldi ama bozuntuya vermedim. Gözlerinin altı mosmor ve şişmişti. Kolları yara bere içindeydi. Bu yaştaki bi adam nasıl kendine bu kadar zarar verebilirdi. Açıkçası o zaman pek umursamamıştım. Annem döşşekleri hazırlarken biz televizyin izliyorduk. Yatma vakti gelmişti. Yol yorgunu olduğumdan hayvan gibi uykuya daldım. Gece yanımda yatan kardeşim uyandırdı. Korkmuş sesiyle abi bak dedi. Dedemin kaldığı odadan kırmızı turuncu tonlarında renkler geliyordu. Uyku semesi televizyon izliyodur diyip yattım. Kardeşim pek ikna olmasa da o da yattı. Sabah olmuştu. Kalktığımda heryerim ağrıyordu. Yanım boştu.