Soğuk suda yıkanmış gümüş bıçağı mum ışığında ısıttı... Bakır tepsinin üstüne elimi getirip bıçakla bir kegib atıp kan damlattı. Kanın bakır tepsiye damlamasıyla simgeler ve mumlar birden parlamaya başladı.Şiddetle yanıyorlardı... Avcumdaki yanık canımı son derece çok yakıyordu.
Şah Hoca yüzünü bana çevirdi ve gözlerin içine bakmamı söyledi... Ağzından dua ekgib olmuyordu. Arapça bir şeyler söylüyordu ne dediğini anlamıyor , Arapçanın A'sını bilmiyordum ama farkında olmadan ona Arapça bir şeyler söylemeye başladım. Bütün bunlar oluyor , ben şaşkınlığımı koruyamıyordum. Sanki kendi bedenime hapsolmuş , başkasının hayatını yaşıyor gibiydim.
Şah Hoca'nın talimatıyla köy hocamız mumları söndürüp beni Şah Hoca'dan ayırdı... Şah Hoca karamsar değildi , neyse ki o kadar da kötü değil vaziyetin dedi... Aferin evladım , imanın seni kurtarmış... Elbette her şey yolunda değil ama seni Allah ın izniyle şifaya kavuşturucaz dedi... Hocamın muskanının yanına bir muska daha yazdı. Dedemden kalma yüzüğü aldı , tesbihi rafa kaldırdı...
Bunları iyileştiğinde kullanacaksın artık dedi... Şah Hoca'nın bu dediklerini beni mutlu etmişti... Bizi eve salmadı , geceyi o evde geçirdik ve uzun bir zaman sonra gerçekten huzurlu bir uyku çektim.