Sahil kenarındaydım. Kuma çarpıp ardından yüzüme çarpan dalgalar yüzümün eskizini çiziyordu. Bu huzur tanrının bir lutfu. Aniden içimde peyda oldu. Bu manzara beni resmen efsunlamıştı. Gözümü ayıramıyordum. Bir balığın denizi sevmesi gibi benimkisi. Hem benim evim hem de o olmazsa ölürüm. Bu gerçekti yalan olamazdı. Sonradan farkına vardım tuzlu denizin damlalarının alnıma vurmasıyla.
Esas gerçek şakaklarımdan dökülen kan.

Gamber reis şiirden sıkıldım. (: