Yürümek güzel dar sokaklarda insanların riyaları ve hülyaları üzerine sinerken ama kesişmiyor artık sokağın kuytusuyla kimsesizligimin göstergeleri yürüyüp gitmek istiyorum bilip bilmeden konuşabilecegim bir yer arıyorum kendime.. şu kargibi orman örneğin kucaklasa ya şimdi beni! hemen şimdi ferah bir nefese actırıp bedenimi oooohhhhhhhhhhhhhhhhhhh.. soluk bir heykel gibi kalakalmıstım çünkü ben geçtiğim o dar sokaklarda kimse görmemişti parçalanıp gittigimi ipek eldivenlerim yırtılmış dizlerimdeki sıyrıklar sakarlıktan değil nefessiz kalmıştım ne üzerimi örten bi bulut ne acımı insanlara estiriverecek bir rüzgar bulmuştum elmas gözlerim kuyusuna düşmüştü gecenin ve ben ancak bir ormanın öfkeli hayaliyle soluyabilir olmuştum.