Uzun bir süre benimle konuşmadı her gece kapısında oturuyordum hayatım iyice bozulmuştu abisi çıkıyordu kapıya oturuyorduk konuşuyorduk iyi olup olmadığını ondan öğreniyordum gerçekten ölmek istiyordum hayata beni bağlıyacak hiçbir şeyim yoktu ve bir otobana çıktım aklımdan sadece ölmek geçiyordu hızlıca geçen bir arabanın önüne birden atladım gözlerim kapandı öldüm sandım ama sırtımdaki ve kolumdaki ağrıyı hala hissedebiliyordum o anları hatırlayamıyorum gözümü açtığımda tam karşımdaydı ağlıyordu yoğun bakımdaydım ben zor oldu biraz ama elimi kaldırıp ona doğru salladım birden güldü gözyaşlarıyla o gülümsemesi birbirine girdi çok huzurluydum onu görünce ama hareket bile edemiyordum iki adam geldi beni odaya taşıdılar uzun süre burada kalmamı söylediler yanımda kalmıştı hep ben her şeyin iyi olduğunu düşünüyordum ama olmamış işte kendime gelip evime döndüğümde mesajlarıma cevap vermiyordu o gün bi karar aldım bana yazmadığı benim olmadığı her günü sayıyorum ve ona yazıyorum az önce 403. Günün mesajını attım tam 500 olduğunda tekrardan ölüme kalkışmayı düşünüyorum eğer bir şey olursa o size ona yazdığım her şeyi yazar beyler umarım görüşmek üzere

-SON