Ölümün acı çığlığıydı solgun topraklarda görülen bu yağmursuzluk. mazide kalan o son hüzünlü bulutlar sessizce veda ettiğinde toprağın ölüm fermanını kendi damlalarıyla yazdılar. toprağın canını sıkan ölmek değildi aslında. toprağı hüzünlendiren asıl mesele o kara bulutla yaşadığı yasak ve imkansız aşklarının tek meyvesi olan buram buram doğa kokan cana can katan balçığcığının ellerinde günbe gün ölürken eli kolu bağlı bir şekilde ölmesini izlemekti...