Sözlerime nasıl başlasam bilemiyorum. Bugün kız kardeşimin mesajlarını yakaladık. Beyler derken bile utanıyorum. Bi çocukla ahlaksız bi şekilde konuşmuşlar söylemek dahi istemiyorum ne konuştuklarını. Kardeşim 14 yaşında daha liseye yeni başladı ve çok ahlaklı bir kızdı.(öyle sanmışız) Babam annem çok üzerine düşerler. Küfürlerimden bile rahatsız olurdu. Belkide tek dostumdu. Annem babam beni azarladığında benle dertleşir yanımda olurdu. Ama artık beni anlayan biri kalmadı. Beyler ne annem ne babam ne de ben hiçbirimiz haketmedik bunu. Babam hep derdi "insan bu dünyada şerefi için yaşar" diye. Ne yapacağımı bilmiyorum beyler. Annem çok ağladı. Ama en çok babama üzüldüm beyler babam ilk defa bana sarılıp hüngür hüngür ağladı. Çocuk gibiydi. Ben daha hiçbir kıza böyle mesajlar atmadım. Sevgilim oldu olmasına ama biz böyle gördük bizimde anamız bacımız var. Tek güvendiğimdi belki dünyada. Daha çok uzatırdım ama kelime bulamıyorum. Artık tek dostum kaldı kodumun dünyasında oda sizler.