hava kararmış, evin işi bitmişti yeğenler falan eve geçtik kurulduk. ben salonun oradaki koltuğa oturup köyü izliyordum, önü açık bir evdi. tepede sayılırdı bizim evde asar'a yakındı. uzakta meşaleleri yakmış bir topluluk var gibi geldi gözüme sonra aniden kayboldu bende anlam veremedim, ev ışığıdır, yansımadır diye geçiştirdim o an. bizimkiler yemek yapıyordu, ertesi gün abimlerle babamlarda gelecekti yani tüm sülale olarak köyde olacaktık. abim yengem ablam enişte anne baba çocuklar hep beraber olacaktık. içimde bir ürperti hissettim ve bu bütün olacak kötü şeylerin habercisi gibiydi.