4 yaşındayken ailemi trafik kazasında kaybettiğimde devlet tarafından yetiştirme yurdununa yerleştirilmiştim.

işkencelerle, dayaklarla,istismarlarla tam tdıbına 14 yıl geçmişti çok acı bir 14 yıl..

Artık reşit olmuş ve yurttan uzaklaştırılmıştım. Kendi paramı kazanmak zorundaydım, okumamıştım. Şehrin en işlek caddesinin ışıklarında mendil ve soğuk su satarak ekmek paramı kazanıyordum. Öyle zor geliyordu ki bu durum bana, 3 kuruş para için her şeyi yapacak hâle gelmiştim.

Işıklarda duran son model siyah passatı görünce bir elimde mendil bir elimde su ile koşmaya başladım arabaya doğru. Arabaya 2 metre bile yaklaşamadan, arkadaki diğer passattan inen takım elbiseli iri yarı bir adam vurduğu gibi yere sermişti beni.

Yediğim yumruk ve gözüme gözüme vuran güneşin etkisiyle baya sersemlemiştim ta ki bu cümleyi duyana kadar:

-Ne yaptığını zannediyorsun hadsiz!

Acaba bana mı diyordu, yoksa beni yere seren acımasız kocaoğlana mı?

Evet beyler ilgi görürse uzun süre etkisinde kalacağınız sağlam bir hikayeye imza atacağım, şukuları ekgib etmeyin rezleri alın..