10.gün part4

Daha fazla dayanamadı birazcık ilerlemiş umudumu kesmişken arkadan sesini duydum.

-Nerde senin bu kafe?

O an sarılmak istedim ona günlük. Sarılıp bırakmamak istedim. Sonsuza dek sarılmak emin ol ne acıkırım nede susarım ona sarıldığımda.

Yavaş yavaş kafeye yürüdük her gökgürültüsünde bana birazdaha yaklaşıyordu. Benimde hoşuma gidiyordu. Yüksek sesli bir gökgürültüsünden sonra

-Koluna girebilirmiyim? ben bayağı korkarımda gökgürültüsünden
+kortuğun belli sıkıntı yok koluma girebilirsin.

Hayatımın en huzurlu anlarıydı.Çok güzeldi herşeyya. Keşke şimdide yanımda olsa günlük.
Özledim