Büyük bir bataklıkta yaşayan bilge bir kaplumbağa ve bir sürü de kurbağa varmış. kurbağalar her gece neşe içinde şarkılarını söyleyip mutluluk içinde yaşıyorlarmış. bir gün bataklığa bir kartal musallat olmuş her gün gelip 8 - 10 kurbağa avlıyormuş. kurbağalar artık dışarı çıkamaz hale gelmişler. korku içinde kayaların altında bekleşmek dayanılmaz hale gelince bilge kaplumbağaya danışmak akıllarına gelmiş. 100 yaşından büyük olan kaplumbağanın öğütlerinin işlerine yarayacağına inanarak yanına gitmişler. durumu bilge kaplumbağaya anlatmışlar ve kaplumbağa bu konu hakkında biraz düşünmesi gerektiğini söyleyerek bir gün müsade istemiş. bir gün sonra geldiklerinde gayet bilgece bir öğüt vermiş:

- bundan sonra kol kola şarkı söyleyin küçük kurbağalar, demiş. her gece kol kola girin ve şarkınızı söylemeye başlayın. unutmayın biri yutmak kolaydır ama bütün olursanız kimse karşınızda duramaz.

bu öğüt kurbağaların çok hoşuna gitmiş ve ertesi akşam kol kola girerek en güzel şarkılarını söylemeye başlamışlar bir ağızdan. beklenen vakitte kartal yine gözükmüş. kurbağalardan birini sırtından yakalamış, kaldırmaya çalışmış ama olmamış. bu sefer daha güçlü bir kanat darbesiyle denemiş. kurbağalar kol kola girmiş bir zincir halinde kartalın pençesinde gökyüzüne yükselmeye başlamışlar. şaşkınlık içindeyken en alttakilerden biri bilge kaplumbağayı su kenarında mojitosunu yudumlarken görmüş ve bağırmaya başlamış:

- bilge kaplumbağa, bilge kaplumbağa bize verdiğin öğüdü tuttuk, bir olduk, bütün durduk ama bak hepimizi birden zütürüyor, şimdi ne önereceksin! demiş

bilge kaplumbağa mojitosundan bi yudum almış, derin bir iç çekmiş:

- gibtirin gidin lan 100 yıldır kafamı gibiyordunuz her gece. biraz da ben keyif süreyim! demiş
...
özetle:

"öğüt alandan çok verenin işine yarar". birileri size öğüt verdiğinde daima bunu anımsayın, bit yeniği arayın, dolmuşa binmeyin.