Sabah kalktığımda alaya yanımdaydı onu öperek uyandırdım günaydın diyip ayağa kalktı çok mutlu görünüyordu mutfağa bana kahve yapmak için gitti yatakta yalnız kalmıştım kafam biraz karışıktı buraya geleli iki gün oldu ama hiç para konusunu açmamıştı ve artık ben ona bağlanmaya başlamıştım neclamın yokluğunu hissetmiyordum artık onu unutmuştum bile peki ya bu ona ihanet miydi ben düşünürken alaya bağırdı kahven hazır hayatım üstümü giyip mutfağa yanına gittim kahvemi içerken bana neden bi işim olmadığını sordu bende necla ölmeden önce babamın bana bıraktığı plastik fabrikasının başında olduğumu ama neclanın ölümüyle hayata küsüp yaklaşık bir yıldır evden hiç çıkmadığımı söyledim alaya yani paran var öylemi diye sordu bende evet hemde çok dedim sonunda parasını isteyecekti sanırım para sorun değildi ama parayı aldıktan sonra ya giderse diye korkmuyorda değildim...