çıktım. Yine ilk olarak tuvalete bakmak geldi aklıma. kapı yine yarım aralıktı içeri baktığım yine ordalardı anlam veremiyodum ne yapıyolardı orda.ben bu sorunun cevabını hala bulamadım bilen varsa gerçekten ciddi şekilde trollemeden yazsın. hergün ordalar anlam veremiyorum. neyse yine ortadakiyle göz göze geldik ama busefer kalkmadı yerinden. kafasını tekrar eğip yine birşeyler söylemeye başladılar.ne yapsam ne yapsam diye düşünürken dışarı çıksammı diye düşündüm.ama korkuyodum. değişik yaratıkların yanlışlıkla alanına girersem diye.ama çıkıcaktım kafama koymuştum önceden okuduğum hikayeler ve araştırmalar sonucu bu dediğim olabilrmiş ama çok az bir ihtimal. neyse dış kapıya geldim kapı kapalıydı. kendimi dışarıda hayal etmeye başladım en zor olanıda bu duvar veya kapı arkasına geçmek.4-5dakka boş zihinsel kendini kapının arkasında hayal ediyosun. neyse çıktım dışarı. etraf sessiz. yola kadar geldim gece lambaları ve bikaç sıra geçen araba dışında bişey yok. mahallede gezmeye başladım evlerin çatısına yükseliyorum iniyorum falan. sadi amca var bizim burda.tek yaşıyo 80yaşlarında filan belki okadar değildir tam bilmiyom ama yaşlı. köpeği var zalim diye normalde çok iyi anlaşırız yanımda ayrılmaz ama tam ordan geçerken birden çıldırmışcasına bana havlamaya başladı ama nasıl havlamak böyle bişey yok neredeyse zincirini koparacak. bianda tüm mahalle evlerinin ışıkları yanmaya başladı sadi amca dışarı çıktı zalimi sakinleştiriyim derken zalim bu sefer sadi amcaya saldırmaya başladı zinciri olmasa adamı parçalıycak. köpek değişik bi şekilde çıldırıyo serdar abiler indi hemen üst kattan kimse zabdemiyo. kimseyi yaklaştırmıyo yanına ama köpek kanasusamış gibi birini tutsa parçalıycak bu arada köpeğin cinsi kangal ayı kadar bişey. neyse ben oradan uzaklaştım.ve gidersem sakinleşceğini düşündüm. vücuduma geri döndüm. ertesi sabah sadi amcanın evine gitmeye koyuldum...