ibrahim beyin o günden sonra gözüme kestirmeye başladım.O dönemde kafam baya karışıktı her şeyi dusunuyordum. Dusunmedigim zamanlarda saçma sapan şeyler yapıyordum. Aynanın karşına geçip filan ergenlik sivilceleri mi tirnaklarimla yolup kanamasini izliyordum. Bazen de sivilcelerin ucunu babamın jiletleriyle kesiyordum. Akan kan sanki içimde bir şeyler uyandırıyordu. Kana karşı bir ilgim vardı. Kısa surede yüzüm iğrenç bir hal aldı .Ama bu benim umrumda değildi. Annem bu durumu fark etti. Sivilce ilacı filan almaya zorladı. Artık bu fantezime bir son vermem gerekiyordu. Artık bir depresyona giriyordum. Tekrar düşünmeye başladım. Dini,hayatı, insanları her şeyi sorgulamaya başladım.Ve maalesef dinden çıktım .Artık ben bir agnostiktim.Ve bu hedeflerime ulaşmada bir engeli daha ortadan kaldırdı.Din engeli.O zamanki depresyon halime kurban bayramı ilaç oldu. Bizim ev mustakildir. Kurbanida bahcemizde keseriz. Kurbanı kesmek için bir akrabamiz var her bayram onu çağırırız.O bayramda kurbanı aynı kişi kesti. Zaten akrabamiz olduğu için deriyi ben yüzebilirmiyim dedim.Ama hiç tecrubem yoktu. Elini,kolunu filan kesersin dediler.Ama çok ısrar edince kabul ettiler. Deriyi yüzerken sanki bir sanat yapıyordum. Bundan inanılmaz haz aldım. Annem ,babamda acayip şaşırdı .Tıpkı bir profesyonel gibiydim. Sanki onlarda anlıyordu benim farklı bir insan olduğuma ama anlamamalari lazımdı.