DAHA ÜST EDiT:beyler hikaye bitti. Okuyan herkese teşekkürler. Sukulayan ellerinize sağlık.

lise cağlarımdı. aileden uzakta anadolu lisesinde okuyor olmanın burukluguyla daha bir anlamlı olurdu yaz tatilleri. tarla bahçe işlerimizde annem babam kardeşim ; anlayacağınız ailecek çalışır sofraya bir ekmek daha fazla koymaya çabalardık. dedem vardı bir de. gençliğini çok hızlı yaşamış mali mülkü keyfe keder masalarda ziyan etmiş ama yine de adam gibi adam. kendimi bildim bileli hep bakkal harcligimi o vermişti. hic kırmamıştı beni. o yüzdendir ki bir dediğini iki etmezdim. babaannemin ölüm yıldönümü için annem mevlid okutacaktı. yemekler yapıldı sekerler alındı. sadece kadınlar olacağı için evin erkekleri olarak biz çıktık. mahallede bi kahvehane vardi. dedem babam ben ve kardeşim oraya gittik. oralet istedim hemen bilinçaltımın en güzel yerinde yatan anılarımla. bi süre sonra dedem kalktı ve bana seslendi. "hadi bigibletle tarlaya gidelim de domatesleri sulayalım hem belki keklik vururum sen de yersin küçüklüğündeki gibi" dedi. hayatımın sekteye uğrayacağı olayları yaşayacağımdan habersiz bu şekilde "tamam dede" dedim sıkılmışlıgın da etkisiyle.

edit: beyler șukuyu çok görmeyin