Bir asosyalin kaleminden..

Dikkatsizce elinden düşen ve tuzlabuz olan bir cam eşyası gibi hissediyorum.. Kırıldım, en çok da seni seven yerimden.. Kalabalıklar bana göre değildi.. Arkadaş, dost seçiminde iyi değildim.. Belki de bu yüzden yalnızlık sığınabileceğim en güvenli limandı..

Güvenli hissettiğin limanda dahi birine ihtiyaç duyacağın anlar gelir çatar.. Zaten paramparçasın, daha ne kadar kırılabılırsın düşüncesi ile güvenmeyi seçersin o vakit..

ihtimal dahi vermezsin, en çok ihtiyaç duyduğun kişinin de, gün gelir yaralar açar ruhunda diye.. Yaralar ayraç işlevini gördüğünü biliyor muydunuz..? Nerede kaldım der insan ve tekrar davetiye çıkartır incinmek için..