Yaklaşık 1 saat ya oldu ya da olmadı. Evde daraldım dışarı çıkayım hem sigaram bitecek bi sigara alayım bi enerji içeceği alayım gideyim her zaman ki köşede oturayım diye evden çıktım. Markete girdim ve bir enerji içeceği almak için içecek reyonuna ilerledim. Ve bir burn alıp o insanlık dışı olaya şahit oldum. 11-12 yaşlarında mahalleden tanıdığım bir çocuk bu çikolata ne kadardı diye sordu ve markete (market dediğime de bakmayın mahalle bakkalı aslında) bakan kadın 50 kuruş sana 2 si 1 tl yapıyor dedim kaç kere daha diyeyim alacaksan al dedi ve o çocuğun 75 kuruşu vardı. Çocuğun o çekimser o an ki utanması çıkan sesi o gözlerindeki utançı anlatamam. Burdan alalım o cikolatanın parasını dedim. O çocuk bana dönüp yok abi sağol ben zaten yemicektim sözleriyle içimde dolan o hüzünle dolu öfkeyi anlatamam. Olur mu öyle şey al kardeşim sizde parayı burdan alın dedim. Ve zorla çocuğun eline cikolatayı verdim. Çocuk teşekkür edip çıktı. Burn geri koyup çikolataların parasını verdim ve dönüp o kadına evet belki sofisiniz(kadını tanıyorum ve Adıyaman menzildeki o şeyhe bağlı olduklarını derler) ama inanın hiç bir dinde böyle bir şey geçmez. Belki o çocuğun çikolatasını ben aldım ama inanın siz o çocuğa ekgib olan 25 kuruşu ile insanlığını sattınız. Diyerekten çıktım. inanın bunu prim Vs Vs yazmıyorum. Sadece sizce insanlık bu mu? Tam 1 saattir şunu düşünüyorum biz böyle bir ecdadın torunumuyuz? O çocuğun gözlerindeki sevinç 25 kuruş mu? Sizce o sevince servetler değişilir mi?