bi iki gün böyle geçti sonra yine iki sokak ötedeki aynı kafeye oturdum yine saykoya baglayıp yine yalnızız derken aklıma kızın evi geldi hemen koşup kapıyı çaldım annesi açtı

ne istiyosunuz
kızınız hakkında konuşucaktım
benim kızım yok diyerek kapıyı kapatıcakken elimi soktum araya
kadın acımış olsa gerek içeri gel dedi elime bi buz verdi sonra çay koydu
iyi bi oğlana benziosun o kız senin başını yakar dedi
onu biliyorum dedim sadece kızınız nerde bişey söylemem gerek dedim aslında kızı bulmak istiodum hem vicdanen sahip çıkamadım diye üzülüyordum kadın biraz yüzünü buruşturarak emreye gitmiştir dedi hep evden kaçardı o itin peşinden giderdi en son olayları sende duymuşsundur dedi evet teşekkürler diyip kapıdan çıkarken kızın babası içeri girdi sen kimsin lan demesiyle benim zütümün titremesi bir oldu,

edit adamın geliceğini sezmiş ve emrenin adresini sormaya vaktim olmamıştı çünkü o sırada kafede izlenen maç bitmişti