Sabah uyandım, sebepsiz bir mutluluk. Yaşamak için bir sebebim vardı çünkü Mualla vardı !

Mesajlaştık gün içinde, okula gittim bir tak anlamadım geri döndüm. Aklımdan çıkmıyordu,(2.5 sene oldu şuan bile aklımda, oraya da geleceğim.)kaybetmekten korkuyordum şu hayatta kaybetmekten korktuğum herkesi,her şeyi kaybediyordum zaten.Ama Mualla'yı kaybedemezdim. Gece yine telefonda konuştuk ağladı, güldü,anlattı, dinledi saatlerce konuştuk.(Gece onunla konuşmadan sesini duymadan uyuyamazdım, artık uyuyamıyorum Mualla uyuyamıyorum !)Sonra yattım uyudum yine.