Artık geceleri konuşmaz gündüzleri buluşamaz olmuştuk. Gizem gittikçe yabancılaşıyor tanınmaz bir hale doğru yol alıyordu. Artık aşktan meşkten geçtim Gizeme o ortamlardan zarar gelmesinden korkmaya başlamıştım.Bir sabah okulda çektim köşeye konuşmaya başladım. Gizem napıyosun sen dedim. Noldu canım dedi. Bana ilk kez canım demişti. Sevinmem gerekirken sinirlenmiştim. Hayatımda hiç bu kadar Gizemin ağzından çıkacak bir kelimeye sinir olacağım aklıma gelmezdi. Canım derken o kadar vıcık vıcık söylemişti ki sinirden dişlerimi birbirine geçirmiştim. Kolundan tuttum.Sen ne yaptığının farkında mısın son günlerde dedim. Sustu.Ben söyleyeyim naptığını dedim. Kaç aydır bir kez olsun buluşmadık. Bırak buluşmayı oturup konuşmadık. Haftalardır bir tek dahi mesaj atmadın. Farkına varırsın dedim ama gittikçe aptallaştın Gizem.Bir şeyler mi ima etmeye çalışıyosun anlayamadım. Tamam kafede oturmak istiyosan gidip oturalım ama yalnız ikimiz olalım Gizem dedim. Buse ya da diğerleri değil.Sen ve ben. Yaptıkları sonunda Gizemin kafasına dank etmişti. Beni ne kadar boşladığını hiç yokmuşum gibi nasıl takıldığını anlamıştı.