Bir gün Osman Gazi, bir köylünün evine misafir olur. Akşam yemeğini yiyip, biraz sohbet ettikten sonra yatma zamanı gelir. Köylü Osman Gazi'nin yatacağı yatağı hazırlar, Allah rahatlık versin efendim der. Kapıyı kapatır, çıkar. Osman Gazi, yatmak üzere hazırlanır, tam yatacağı zaman gözüne karşısındaki duvarda asılı Kur'an-ı Kerim torbası ilişir (görünür). Osman Gazi, yatağa iki dizinin üzerine oturur. Sabaha kadar böyle kalır. Sabah olur ev sahibi gelir. Bir de bakar ki, yatak hiç bozulmamış. Akşam serdiği gibi duruyor. Ev sahi­bi, Osman Gazi'ye: —Aman Efendim, niçin istirahat etmediniz? (Ni­çin yatıp uyumadınız?) Yatak benim yaptığım gibi duruyor. Yoksa bir rahatsızlık mı oldu? diye sorar. Os­man Gazi: —Hayır bir rahatsızlık falan yok. Duvarda asılı Kur'an-ı Kerimi gördüm, Kur'an-ın karşısında ayağı­mı uzatıp yatmak bize yakışmaz. Kur'an'a karşı say­gısızlık etmek, bir Müslüman için hiç de uygun (iyi) bir hareket (davranış) olmaz diye cevab verdi. Kaynak:Yusuf Tavaslı, Dînî Hikâyeler, Tavaslı Yayınları, istanbul , s.323 Not:Resim Osman Gazi Hân Türbesidir. Ruhuna el-Fatiha.(Kuranı Kerimin harflerini büyük yazmama rağmen küçük olarak gitmiş)