eve girdiğimde aşırı sade bir çiftlik evi olduğunu gördüm. Her şey tahta mobilyalarla doluydu. Televizyon, bilgisayar gibi insanı dünyaya bağlayan hiçbir iletişim aracıda yoktu. Lance üst kata kalacağım odayı gösterdi. Küçük ama kullanışlı bi yerdi. Yatağı tahta bir masası ve dolabı vardı. Yerleştikten sonra terasa çıkıp gün batımı eşliğinde sigaralarımızı yakıp sohbete koyulduk. Lance bana hayat hikayesini anlattı. Annesi mekgibalı bi göçmenmiş. Babasını hiç tanımamış bile. Mekgibadan kaçak olarak buraya şikagonun güney kısmına yerleşmişler. Annesi bi fabrikada kaçak olarak çalışmaya başlamış. Yıllar böyle geçerken lance 15 li yaşlarına geldiğinde güney yakası çetesine katılmış ve tam 15 yıl oraya hizmet vermiş. Anneside 10 yıl önce veremden ölmüş.
+ çok zaman geçti be trevor. Tam 15 yılım heba oldu bu işte. Ne düzenli bi hayatım oldu ne de sevdiğim bi kadın. kabul ediyorum param çok ama bu pis işlerden sıkıldım artık. Bazen buralardan kaçıp güney sahillerinde sade bir hayat yaşamayı düşünüyorum ama sadece hayalden ibaret. Bu bataklığa bir girdimmi bir daha çıkmazsın

lance sin içinde bulunduğu durumu hala anlayamamıştım. Benim daha büyük hayallerim vardı. Şikago nun yeraltı dünyasını ele geçirmek ve dünyanın sayılı zenginlerinden biri olarak geri dönmek. Daha çok yol kat etmem lazımdı.

Akşam 10 gibi ayrılıp odalarımıza çekilmiştik. Doğrusu yalnızlık bana acılarımı tekrar hatırlatmıştı. Marla, hayatımı borçlu olduğum kadın. Belki burada bulunmam onun yüzündendi ancak ben onu gerçekten sevmiştim. Telefona bakıp beraber çekindiğimiz fotolara dalıp farklı alemlere yol almıştım.