Tuttum kolundan, hayatimi tuttum, hayalimi tuttum

-bırakirmisin efe kolumu acitiyosun
-birakmadan giderek unuttuğun oldum, birgün geldi hiçbirşey olmamış, sanki hiç unutmamış gibi tozlu raflardan çıkartıp tekrar hatırladığın oldum, belki bir an sevdiğin, sırf sevdiğin için değil değişmezim olduğun için, herşeye göz yumarak, sanki yalnız benimmişsin gibi sevip imkansızın oldum, gururu atıp bir kenara seni bir defa görebilmek adına gurursuzun oldum, kimi gün kimi gece aklına düşüp sızlayan vicdanın oldum, tamda herşey bitti artık bu son dediğim zamanlarda kendini yeniden hatırlatmak zorunda olduğun hissin oldum, sonra yine unuttuğun, sonra yine hatırladığın. Artik kiymeti yokmudur sana olan askimin. Affedecek hissin kalmadimi bana karsi

Tek kelime etmedi yuzume dahi bakmadi. Canakkaleden aynali carsidan ona aldığım kolyeyi cikardi icinden resmimizi aldi yere atti kolyeyi avcuma koydu. Gururum kaldirmadi binlerce kez gitme dedigim dudaklarimdan cikmadi tekrar o kelime. Gitme diyemedim gitme ece kal seni cok seviyorum diyemedim.

Allah belami verseydide canakkaleye o geziye gitmeseydim. Tum olanlar hic yasanmasaydi. Onu kaybetmeyi kaldiramazdim bu sekilde.