Sesim kesilmişti nefes bile almıyordum, birisi vardı ayak sesleri pekte uzakta değildi sanki.
Acaba ablam mıydı? ya da babam annemde olabilirdi belki, ama korkuyordum. Ayak sesleri daha yakından gelmeye başladı. Yattığım yerden doğruldum, kafamı samanların yanından birazcık uzattım karşımda büyük bir kapı vardı ama görünürde hiç bir şey yoktu. Kalmamıştı ses falan, o an biraz rahatladım ama ailemden uzak olduğum gerçeği hiç o kadar rahatlatmıyordu.

Daha fazla hava kararmadan ve zaman geçmeden ayağa kalkıp ailemi bulmak istiyordum.Ama neredeyim, onu dahi bilmiyordum karnımda acıkmıştı tabi sorunlar fazlalaşıyordu. Bahsettiğim o büyük kapıya ufak ve korkak adımlarla ilerliyordum.