Biz adresi aldık ve hep beraber evden çıktık eniştem ablamı bırakmaya gitti sonra da bizi alacak bizi bırakacak bu arada biz adımlıyoruz Ayşe ye soruyorum cidden gördün mü vallahi billahi gördüm diyor anlatıyor bende neden ben göremedim diye kendime kızıyorum bir yandan da Ayşe’yi kıskanıyorum(çocukluk işte).
Neyse evlere gittik ertesi gün enişte gelmiş araba bulmuş bir yerden ablamı Ayşe’yi birde annemi alacaklar yazdıkları adrese gidecekler bende gelecem diye tutturdum kırmadılar bende yanlarında gittim.
Adresi araya araya bulduk kapıyı çaldı enişte, kapıyı kıvırcık saçlı esmer bir bayan açtı. Ayşe bunu görür görmez ” işte bu abla bu “ diye bağırmaya başladı. Sanki korkmuş gibiydi şimdi. o gördüklerinin gerçek olduğunu anlayınca korkuya kapıldı suya bakarken hayal gibi geliyordu gerçek olduğunu kadını görünce anladı.

Kadınla enişte arasında geçen diyalog aynen şu;

Enişte – siz bir bileklik bulmuşsunuz.

Kadın –( tedirgin) evet. Siz nerden biliyorsunuz?

Enişte – bunu anlatması zor ama o bileklik bize ait. Onu bize geri verin. Biz onu Düşürdük şurada (düşürdüğü yerin adını da söyledi)

Kadın doğruladı. Yalan demedi inkâr etmedi ama vermek te istemedi.

Kadın –neden vereceğim onu ben buldum hem sattım ben onu şimdi gidin kapımdan Diyerek kapıyı suratına kapattı adamın. (inanmadı bir yerden onun bileklik bulduğunu duyduk zannetti. Kendini kandırıyorlar sandı yoksa nereden bilecek ti gelen kişi kendinin bulduğunu tanımıyordu).

Gidip polise diyemezdik olay böyle böyle diye elimizde kanıt yok. Bizde tekrardan olay soğumadan hocanın evinin yolunu tuttuk. Anlattık durumu Ayşe de yanımızda ekip tamam. Hoca tekrardan aynı ritüeller yaptı Ayşe ile ve tekrar başladı bizim hayret verecek olaylar silsilesi.