Adam da bir şarkı dinliyordu geceleri, sadece çok uzaklardan sesi geliyordu, dinleyebilseydim şiir yazardım belki. Yazmazdım. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Canım çok sıkılıyordu. Ne zaman kaçacaktım buradan ? Kaçabilecek miydim ?

Geceler yalnız ve sessiz geçiyordu hep. Çok uzaklardan gelen bir şarkı cızırtısı, gerisi hep boş.

Dün gece böyle olmamıştı. Odamın kapısında birisi gelmiş, apımı tıklatıyordu.

Toprak gelmişti, son kez özür dileyecekti heralde, affetmeyecektim onu. Yalnızlığımla da yaşardım ben, aşıktım zaten hala, onu affetmem hiçbir şeyi değiştirmeyecek, irademi kemirmeye devam edecekti. En azından ben öyle düşünüyordum.