Değer miydi ?
Bir kaçış uğruna bir adam öldürmeye ?

Üstelik öldürmemizin doğrudan yada dolaylı olarak kapıdan çıkıp gitmemize hiç bir yardımı dokunmayacakken.

Neden kendimi sorumlu hissediyordum ? Geliyor muydu Zemheri ? Geldiğinde ne yapacaktım ? Olanları mı izleyecektim ?

Zemherinin ayak seslerini duymaya başladığımda tamirci dinlenmek için ayaklarımın dibine oturup bana bir şeylerden bahsetmeye başlamıştı. Ona buradan kaçması gerektiğini söyleyip hayatını kurtarabilirdim, ama yapmayacaktım, onu kendi ellerimle öldürürdüm ama bunu yapamazdım.

Defalarca kurtarmışlardı hayatımı, defalarca dikmişlerdi bileklerimi, her diktiklerinde yeniden kesmiştim bileklerimi. Kendimi ne zaman hazır hissetsem, yeniden ölmek istemiştim, ne zaman ölmek istesem gözlerimi bir yoğun bakım ünitesinde açmıştım. Sevmezdim doktorları, bir tanesi hariç. Toprak, aşık olmuştum ona. Deliler böyledir işte, asla olacak olanları düşünmezler, onlar için önemli olan geri plandaki şeylerdir her zaman.

Kendimi yeteri kadar dinlemiştim, biraz da tamircinin anlattığı şeylere kulak vermek istedim.. Herkesin bir hikayesi vardı bu hayatta, ben onun hikayesinin son saniyelerine tanıklık edeceğim için üzgündüm, başlarını izlemediğiniz bir filmin sonunu izlemek gibiydi bu, tamirciyi dinlemek istiyordum, kendimi değil, ağzını kapattım iç sesimin, ölümün önceden hissedilip hissedilemeyeceğini merak ediyordum, ben sustum o konuşmaya başladı..