Klişe geliyordu, henüz görmemiştim onu ama ayak seslerini duyuyordum. Bu saatte bu koridorda yalnızca klişe yürürdü. Başkası değil. Ayak sesleri yaklaşıyor, klişe hızlanıyordu. Tam kapıya gelince durdu klişe, gözyaşlarını siliyordu, ağladığını bilmemi istemezdi. Kapıda biraz bekledikten sonra içeri girdi klişe. Yalnız değildi, artık tekbaşına odama girmeye o da korkuyordu.

Hiç konuşmadı benimle. Göz göze bile gelenedik onunla. Yanındaki adama bir şeyler anlatıyor, duvarlarla ilgili bir şeyler söylüyordu. Süngerleri yenileyeceklerdi, bunu biliyordum zaten. Anlamadığım klişe neden konuşmamıştı benimle ? Küsmüş müydü ? O dövmüştü beni, o küsmüştü bana. Klişe kendi kendine çalıp kendi kendine oynuyordu, deliydi klişe.

Klişe odadan çıkmadan önce süngerleri tamir edecek olan adama dönüp beni göstererek, ondan korkma üzerinde hareket etmesini engelleyen bir deli gömleği var, seni rahatsız edemez, en fazla ses çıkartır dedi. Bu gömlekten nefret ettiğimi biliyordu klişe, bu gömlekten kurtulabildiğimi de..