Napıyosun dedi.Ben de bildiğin gibi işte sen nasılsın dedim.iyi değilim dedi. Hemen korktum başına bir şey geldi heralde yine diye. Noldu dedim telaşla. Güldü.Hemen heyecanlanma bir şey olmadı dedi. Duraksadı yüzünü bana çevirdi. Gizem diğer günlere oranla mutlu görünüyordu. içime bir sevinç doldu sebepsizce. Sonra katlanarak devam etti dudaklarından dökülen kelimelerle... Sadece sensiz yapamıyorum olmuyor diyerek direkt konuya girmişti. Belliydi Gizemin de beni özlediği ama neden arayı bu kadar uzatmıştı anlayamadım.Gel dese çoktan hazır bekliyordum zaten.Gel sen bir de bana sor onu diye cevapladım.Ne var sende gayet iyi görünüyosun kızlar bi gün bile boş bırakmadığına göre halinden memnusundur diye düşünmüştüm dedi. Abartma dedim. Altı üstü bi kişi geldi onu da zaten geçiştirdim dedim.Ya ya dedi biliriz biz o yalanları. Tokadı suratına yapıştırmasam çoktan gitmiştin kızın kollarına dedi. Saçmalama dedim. Senden sonra bırak kız arkadaşımın olmasını başka insanların varlığından bile haberim yoktu. Varsa yoksa sendin Gizem dedim. Hala anlayamadıysan bu senin ayıbın diye ekledim.Yok dedi biliyorum. Sadece biraz gülelim diye şaka yaptım dedi.Ben de komik değildi dedim ifadesizce suratına dönüp. Sonra ikimiz de birbirimize bakıp gülmeye başladık. Salak gibi aralıksız saçma saçma 5 dk güldük. Sonra göz göze geldik.Bir süre hareketsiz bakıştık. Gizemin masumiyeti beni benden almıştı.En son baktığımda o gözlere 1 ay kendime gelememiştim.Ama bu sefer farklıydı.Bu seferki bakışlar içimi kıpır kıpır ediyordu. Eğildim dudaklarından öptüm. Gizem de karşılık verdi. Dudaklarım onun dudaklarıyla ikinci kez birleşiyordu.Ama bu sefer bir ayrılık busesi değil birlikteliğin mührü gibiydi.