Ağlaya ağlaya klişeye koşuyordum, yine üzmüşlerdi beni, kronik üzgündüm zaten ben, en son mutlu oldum dediğim anda bileklerimi kesiyor olduğumu hatırladım. Klişeyi bulmam gerekiyordu, ağlaya ağlaya klişeyi arıyordum binada.

B: klişeeee çok üzgünüm , özür dilerim klişeee neredesinn

K: ne oldu tombul, niye ağlıyorsun sen yine ?

B: deli miyim ben klişe ? (ağlayarak)

K: sen mi ? sen benden daha akıllısın tombulum, niye ağlıyorsun sen ?

B: istenilen bana deli dedi klişe, adı da toprakmış zaten, tak gibi ismi varmış bana niye deli dedi klişe ?

K: toprak şaka yapmıştır sana akıllım, gel gidip kendisine soralım

B: ben akıllı mıyım yani ?

K: tabi ki akıllısın tombull

B: bunu biliyorum, döv beni klişe

B: öyle bir dövki hiçbir şey hatırlamayayım

B: delirene kadar döv beni klişe

B: (klişenin çığlıklarını duyuyordum, birilerini çağırıyordu.)

B:(canım yanıyordu)

B: şaka yapmıştım klişe, dövmeseydin keşke