Kalemi elime aldığımda hissettiğim şeylerle şarkının sözlerini anlamaya başladığım anda hissettiğim şeyler çok farklıydı.

Düştüm mapus damlarına öğüt veren bol olur,
Toplasam o öğütleri burdan köye yol olur.
Ana baba bacı kardaş dar günümde el olur. diyordu Cem Karaca.

21 yaşındaydım ben, bu 21 yılda o kadar çok öğüt dinlemiştim ki, zaten ben bunları hayatta yapamam diyip kesmiştim bileklerimi.

Annem, babam, ablam, kardeşlerim ? Neredeydiler ? Zor günümde değildim, zor bir süreçteydim, kaçacak olmasam yıllar sürecekti belkide, neden hala gelmemişlerdi ? Merak etmiyorlar mıydı beni ? Babam peki ? Onu çok özlemiştim, babamı geç tanımıştım, aslında tanıdığımı sanmışım. Yalanmış.