Hastanedeki günlerim yalnız geçiyordu, burada tekil durumda olmaktan bahsetmiyorum ama, yalnızlık farklı bir şeydi.

Özlüyordum istenileni, kaçış planımı yapmamıştım ama, yapacağım zaman bu plana istenileni kaçırmak maddesinide ekleyecektim.

Hastanedeki sürem dolmuş, şehre gelmiştim, odamdaydım ve Zemheriyle oturuyorduk.

Korkuyordu, biliyordu yine ölmek isteyeceğimi. Ama öncesinde kaçmam gerekiyordu buradan, bunu da biliyordu Zemheri.

Ben yokken yaptığı kaçış planlarından bahsetti uzun uzun, yaptığı ilk plan koridorun sonunda bitiyordu, eğer bir gün koridorun sonuna kadar kaçmam gerekirse bu planı uygulayacaktım ama şimdi değil. Zemherinin susmasını istedim, dinledikçe acıyordum ona. Deli değildi Zemheri, gerizekalıydı, buna emin oluyordum artık.