Adamın ayak sesleri geliyordu, geceyi arşınlıyordu yine, karanlıktı her yer, gerçekten gece olmuştu bu sefer, klişe yoktu ortalarda, ışıkları kapatacak kimse yok demekti bu.

Zemheri çok mu dövmüştü acaba klişeyi, niye gelmiyordu klişe, affetmiştim klişeyi, burada tek anlaşabildiğim kişi oydu zaten, o da gelmezse ne yapardım bu şehirde ben ? Gelsindi klişe, klişe severdi beni, sabah beni o uyandıracaktı biliyordum.

Gece zor geçiyordu, ilk defa ellerim bağlı olmadan uyuyacaktım, üzülünce kendimi dövdüğümü ellerimi bu yüzden bağladığını söylemişti klişe.

Yalan söylemeyi severdi klişe, inanmıyordum buna.