Oturduğum bankın soğukluğuyla irkildim birden, bankın soğukluğu içime işliyordu. Mevsim sonbahar, hava kapalıydı. Binaların altında onu izliyordum. Bir an Necip Fazıl olsam onun bu halini şiirleştirebileceğim geldi aklıma, şiir yazmak istiyordum, biraz kelime buldum zihnimin derinlerinden, birazda şair oldum oturduğum yerden. Bir şiire başlamıştım, tamamlamak istedim hemen.

Geçen yarım saat boyunca tamamlanan tek şey süreydi. Süre önemliydi, klişe kapıya yöneliyor, beni almaya geliyordu. Bahçede kalma süremi tamamlanmıştım.

Klişe bir hasta bakıcıydı, gerçek adını hiç merak etmedim onun, ona klişe dememin sebebi, filmlerde gördüğümüz gibiydi kötüydü sinirliydi ve kızdığında ellerimi bağlıyordu. Ona bileklerimdeki dikişlerin sayısından haberinin olmadığını ve bunun acı veren bir işlem olduğunu söylediğimde, daha sıkı bağlıyordu ellerimi, daha çok acıtıyordu bileklerimi.