Tam ben işler rayına girmiş derken yine her şey taka sarmıştı. Okul çıkışı Gizem bizim oradaki parka gidip oturalım dedi. Tamam dedim gittik parka oturduk. Hiç konuşmadık bir süre. Sonra Gizemin konu açacağı yok ben bir şeyler söyleyeyim dedim. Neden buraya geldik oturuyoruz dedim. Gizem yüzünü bana çevirdi. Senle bir şey konuşmak istiyorum dedi.Ben de olur konuşalım noldu yine Nur falan mı dedim.Yok dedi. muhafazid dedim yok hayır öyle bir şey değil dedi.Ben de ee dedim hayatımıza bu ikisinden başka müdahale eden yok noldu dedim gülerek. Gizem verdiği cevapla tüm gülümsememi sonsuzluğa gömmüştü. Ayrılalım dedi.Şaka yapıyor sandım ama Gizem çok ciddiydi. Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Ağzından dökülen o kelimelere inanamadım. Susturmak istedim ama olmadı çok geç kalmıştım. Gizem ifadesiz bir şekilde yüzüme bakıyordu. Bense çoktan yıldız gözlerinde kaybolmuştum.10 dk aralıksız belki de bakmıştım gözlerine. Hafızama iyice kazımıştım. Ayrıırsak bile asla unutmayacak şekilde beynime işlemiştim tüm güzelliğini.Bir şey demedim. Gözlerim de dolmadı bu sefer. Herhangi bir şekilde tepki verecek enerjim kalmamıştı.Bir anda kaymıştı tüm hayatım. Kafa salladım. Kalktım ayağa. Gizeme son kez sarıldım. Hiç dudağından öpmemiştim. Belki de bugüne saklıyordum.ilk şans öpücüğü hayat öpücüğü değil de ayrılık öpücüğünü dudaklarına kondurmuştum. Kendine dikkat et dedim usulca ayrıldım yanından.