10 Metre kadar ilerlemiştir ki yağmur olup yağan kurşunlardan biri Gökhan Yüzbaşıyı sağ ayağından yakalar...

Duyduğu acıyı düşünmemeye çalışarak kol gücüyle sürünmeye devam eder...

-Bey kalk bey benim içim iyice darlanmaya başladı birşeyler oluyor Gökhan'ımı arayalım !
-Oooff hanım tamam tamam arayalım...
-Telefonu kapalı uyuyordur çocuk sabah olsun ararız endişelenme sen.

Gökhan Yüzbaşı sırtında Murat sürünmeye devam ederken bir kurşun da sırtından yakalamıştır... !

-Ahhhh kalbim bey kalbim çok kötü hastaneye zütür beni...

Dışarda siyah bir araba ve ambulans gören Semra birazdan olacakları tahmin etmektedir ama konduramaz... Derken kapı çalınır.

-Hayır gidin gidin açmıyorum kapıyı gidin dedim size gidinnn...
Diyerek sırtını kapıya yaslar ve yere doğru çökerek ağlamaya başlar...
-Aşkım, kocam, evimin huzuru gitme bırakma beni bırakma beni buralarda yalnız...

Gökhan Yüzbaşı şehit olmuştur. Toprak Gökhan kokmuş Gökhan toprak olmuştur... Yaşanan acıyı kelimeler anlatamaz. Murat Gökhan Yüzbaşı sayesinde hayatta kalmıştır. Nur topu gibi bir oğlu olmuş adını da komutanının adını koymuş yani Gökhan. Gökhan'ım diye sevdi evladını. Kendisi için canını hiçe sayan komutanını hiç unutmadı...